Spotkanie z hipopotamem to doskonała okazja, by utrwalić sobie literę „h” i „H”. Pomoże nam w tym książka:

Rodzic wskazuje na ilustracje uśmiechniętych dzieci i zdjęcie dziewczynki: To jest Hela, a to są jej przyjaciele z przedszkola. Hela bardzo lubi z nimi się bawić, bo są zawsze uśmiechnięci i przychodzą do przedszkola w dobrym humorze.

·      Rozmowa na temat ilustracji, których nazwy stanowią wyrazy podstawowe: „Hela”, „humor”.

·      Analiza wyrazów podstawowych „Hela”, „humor”: – podział na sylaby i głoski, wyodrębnienie głoski „h” w nagłosie, ustalenie cech głoski „h” (spółgłoska, bezdźwięczna, tylnojęzykowa). Obserwacja aparatu mowy w lusterku: tylną część języka wyginamy ku podniebieniu miękkiemu tak, żeby powstała szczelina, a czubkiem języka dotykamy granicy dolnych zębów i dziąsła.

·      Wskazywanie przykładów innych słów, rozpoczynających się od głoski „h”: haczyk, Helena, harcerz, haft, hak, hejnał, Halina, hala, hałas, huk, hamak, hejnał.

·      Prezentacja litery „h” wielkiej i małej drukowanej: omówienie kierunku pisania litery, wyszukiwanie podobieństw i skojarzeń liter, rozpoznawanie litery „h” i „H” wśród innych liter.

„W jaki sposób możemy dbać o zdrowie?” – rozmowa z wykorzystaniem ilustracji i przeczytanego tekstu (Książka, str. 115).

Powodzenia!

 

12. 04. 21 r. - Poniedziałek

Szanowni Państwo, Kochane Dzieci.

Dziś zapraszamy Was do gabinetu lekarskiego.

Źródło: Terapewka - pomoce dydaktyczne i terapeutyczne

Opowiadanie z cyklu Ada Opowiada „ Wizyta w gabinecie lekarskim”. 

Dziś jest wyjątkowy dzień. Ada nie idzie do przedszkola, bo ma wyznaczoną wizytę w gabinecie lekarskim. Razem z tatą odwiedzi lekarza pediatrę. Wszystkie dzieci z grupy Ady mają obowiązkowe badania lekarskie. Trzeba sprawdzić, czy starszaki są zdrowe i mogą po wakacjach iść do szkoły. Gdy tylko dziewczynka weszła do gabinetu, pani pielęgniarka zważyła ją na wadze lekarskiej i zmierzyła jej wzrost. Potem Pani doktor wzięła tablicę do badania wzroku i sprawdziła, czy Ada dobrze widzi. Dziewczynka bardzo się zdziwiła, gdy pani doktor posadziła ją na krześle, stanęła za nią z tyłu i szeptem zaczęła opowiadać bajkę. Okazało się, że było to badanie słuchu. Ada usłyszała całą historię. Potem pani pielęgniarka poprosiła Adę, żeby dziewczynka wrzuciła małą piłeczkę do koszyczka, a dużą piłkę kopnęła do namalowanej na ścianie bramki. To badanie miało wykazać, czy Ada jest praworęczna czy leworęczna. Teraz Ada wie, po której stronie ławki powinna usiąść w szkole, żeby jej nikt nie przeszkadzał w rysowaniu i pisaniu. Na koniec wizyty pani doktor rozmawiała z dziewczynką i z jej tatą na temat ulubionych zajęć Ady. Całe badanie nic a nic nie bolało. Okazało się, że Ada jest zdrowa i może pójść do szkoły. Pani doktor pochwaliła dziewczynkę, że dużo czasu spędza na powietrzu i nie objada się słodyczami.

Rozmowa na temat opowiadania:

Dlaczego Ada wybrała się z tatą do lekarza?

Jakie badania zrobiono Adzie?

Jakie sprzęty do badań widziała Ada w gabinecie?

Kto z Was był na takim badaniu?

Jak myślicie, dlaczego sześcioletnim dzieciom robi się takie badania?  

Kochane Dzieci z filmu poniżej dowiecie się jakimi przyrządami posługuje się lekarz i do czego one służą. Zapraszamy do obejrzenia:

 

Waga i ważenie.
Rodzic zachęca dziecko do swobodnych wypowiedzi na temat wykorzystania wagi. 
Zachęca do odpowiedzi na pytanie: Gdzie możemy się zważyć? (w domu, w gabinecie lekarskim).
Dziecko ogląda wagi i wypowiada się na temat tego, czy widziało już takie wagi i gdzie. 
Rodzic zachęca dziecko do rozmowy, zadając pytania: Czy tylko ludzie się ważą? W jakich sytuacjach potrzebna jest waga? (K.P. 4 s. 18 z. 1)

Posłuchajcie piosenki Domisie - Idziemy do lekarza:

Prosimy o wykonanie kart pracy cz.4 s. 18, 19

Nie wszystkie tabletki i syropy przepisane przez lekarza są smaczne, ale musisz je przyjmować, aby wyzdrowieć.
Zawsze, kiedy coś cię zaboli, powiedz o tym rodzicom im szybciej, tym lepiej. 
Kiedy masz gorączkę albo lekarz zaleci leżenie w łóżku przez kilka dni, to musisz słuchać zaleceń, bo tylko wtedy wyzdrowiejesz. 
Nigdy nie należy:
- próbować samemu się leczyć i przyjmować jakiekolwiek lekarstwa,
- przychodzić do przedszkola lub biegać po podwórku, gdy masz podwyższoną temperaturę lub jesteś przeziębiony, 
- kasłać w stronę innych osób, bo w ten sposób zarażasz innych.

Powodzenia 

 

KRĄG TEMATYCZNY: ZWIERZĘTA Z DALEKA I Z BLISKA.

09. 04. 21 r. - Piątek

Kochani! 

Dziś udajemy się na wycieczkę do… No, właśnie – dokąd? Zgadnijcie sami:

Kiedy nie masz czasu jechać do Afryki,

A chciałbyś zobaczyć wiele zwierząt dzikich

(jak na przykład słonia albo lwa groźnego),

Idziesz do ogrodu… zoologicznego!

(K. Wilk)

Tak, zgadliście! W ogrodach zoologicznych można spotkać wiele różnych, egzotycznych zwierząt (egzotycznych – czyli takich, których nie spotkamy na wolności w naszym kraju). Ale czy takie zwierzątka egzotyczne można u nas spotkać wyłącznie w ZOO? Zastanówmy się… (a zanim się wspólnie zastanowimy, pamiętajmy, by zajęcia „siedzące” i wymagające większej koncentracji przeplatać przerwami, gimnastyką i dowolnymi, miłymi, wspólnymi wygłupamiJ)))

„Gdzie w Polsce możemy spotkać zwierzęta pochodzące z innych kontynentów” – pogadanka (dochodzimy do wniosku, że różne „cuda” znajdują się także poza ogrodem zoologicznym, a więc np. w cyrku, ale też w prywatnych mieszkaniach; jako przykład domowych zwierząt egzotycznych możemy wymienić chomika, świnkę morską, żółwia, węża, różnokolorowe rybki, ale też owady – jak patyczaki, czy nawet pająki ptaszniki; gdyby Pociecha nagle „przypomniała” sobie, że do pełni szczęścia brakuje Wam któregoś z „braci naszych mniejszych”, będzie to dobra okazja do przypomnienia, że zwierzę to nie zabawka, zaś przyjęcie go pod swój dach oznacza konieczność dostosowania swojego życia do jego potrzeb – nie odwrotnie; jeśli zaś planujecie jakieś zwierzątko, to można w tym miejscu zastanowić się nad świadomym wyborem; warto też przypomnieć, po co w ogóle funkcjonują ogrody zoologiczne – na pierwszy plan wysuwamy tutaj ochronę zagrożonych gatunków, nie naszą rozrywkę; koniecznie przypominamy też o zasadach bezpieczeństwa, których należy przestrzegać podczas prawdziwej wycieczki do ZOO oraz w kontaktach ze zwierzętami).

„Tyle samo zwierząt” – ćwiczenia w porównywaniu liczby elementów w zbiorach.  Utrwalenie znaku matematycznego „=” (ćwiczenia w 2 etapach).

Etap 1 – Rodzic prezentuje dziecku ilustracje zwierząt (w braku tejże można posłużyć się figurkami zwierzątek) – na jednej są np. 4 foki w wodzie, a na drugiej 4 niedźwiedzie. Rodzic prosi Dziecko, aby policzyło, ile jest fok na jednej ilustracji i ile jest niedźwiedzi na drugiej. Dziecko po przeliczeniu dochodzi do wniosku, że jest tyle samo fok, co niedźwiedzi. Rodzic prezentuje znak równości i informuje, że taki znak oznacza, że czegoś jest po tyle samo. Do zajęć można wykorzystać talerzyki (kółka) i patyczki (np. kredki lub ołówki – będziemy z nich układać stosowne znaki).

Rodzic układa kółka i krążki w jednym rzędzie: 3 kółka (odstęp), 3 krążki, a następnie układa między nimi znak równości (np. z kredek) i odczytuje: trzy równa się trzy. Następnie dokłada jedno kółko z prawej strony i pyta Dziecko: Czy tak jest dobrze? Czy rzeczywiście trzy to tyle samo co cztery? Jak można poprawić to zadanie? Słucha propozycji. (Może pojawić się mądra propozycja, iż po prostu trzeba inaczej ułożyć kredki lub patyczki – w zależności od strony, po której jest więcej – „<” lub „>”). Następnie Dziecko dokłada kółko z jednej strony i mówi, że cztery równa się cztery. Warto przeprowadzić serię podobnych ćwiczeń, zmieniając strony i dostosowując poziom trudności do możliwości Dziecka.  Rodzic rozkłada 3 koła czerwone (odstęp), 3 koła żółte. Poleca Dziecku, aby ułożyło tyle samo kółek, a pod nimi kartoniki z odpowiednimi liczbami. Po przeliczeniu i stwierdzeniu, że kół jest tyle samo, Rodzic układa między liczbami znak równości i odczytuje powstałą równość. Dziecko układa znak równości z patyczków i umieszcza go między kartonikami. W podobny sposób prezentujemy kolejne przykłady.

Etap 2 –  Dziecko układa znak równości z patyczków. Rodzic prosi, aby przedstawiło zapis: pięć równa się pięć. Dziecko układa po obu stronach znaku papierowe kółeczka i odczytuje głośno swój zapis.  Dopełnianie oczek na kostkach, aby było ich po równo. (K.P. 4. s. 16 z. 1)

„Domowy ogród zoologiczny” – jeśli posiadamy figurki zwierzątek, wykorzystamy je w tej zabawie. Jeśli nie, możemy posłużyć się obrazkami (wydrukowanymi lub naszkicowanymi przez Rodzica). Wspólnie projektujemy i budujemy z dostępnych materiałów (np. z klocków) domowy ogród zoologiczny. Projektując zagrody dla poszczególnych zwierząt uwzględniamy ich potrzeby oraz środowisko, w jakim występują w naturze (np. dla rybek musimy zbudować akwarium lub inny zbiornik, małpki muszą mieć drzewa i gałęzie, itp.) Po ukończeniu pracy warto ją utrwalić – czyli zrobić zdjęcie, którym można podzielić się z nami – poczujemy się wtedy prawie tak, jak gdybyśmy bawili się razem z WamiJ))) Można też przeliczyć wszystkie zwierzęta, ewentualnie podzielić je wg dowolnych kategorii, a następnie porównywać liczebności poszczególnych zbiorów.

Dla uatrakcyjnienia zabawy możemy wykorzystać kilka zagadek o zwierzętach:

Mieszka w zoo zwierzak duży,

chyba z tysiąc kilo waży.

Paszczą kłapie niby bramą

i wciąż nudzi się tak samo. (hipopotam)

 

Co to za zwierzę, może zgadniecie,

ma torbę, w której nosi swe dzieci? (kangur)

 

Dumny dźwiga swe dwa garby,

niczym dwa największe skarby. (wielbłąd)

 

Dumna mina, bujna grzywa,

ogon groźnie mu się kiwa.

Z strachu lecą liście z drzew,

bo zaryczał groźny… (lew)

 

Kot ogromny, pręgowany,

ostre zęby, groźna mina.

Z takim kotem, mój kochany,

lepiej nigdy nie zaczynać! (tygrys)

 

Nos zadarty i za duży

do niczego mi nie służy.

Ani wącham nim, ni kicham,

ani sapię, ani wdycham,

ani trąbię, choć to róg.

Znajdziesz mnie, gdy zoo przekroczysz próg. (nosorożec)

 

 W kostiumiku czarnobiałym

w zoo ją zobaczyć możesz.

Inna znowu śmiałym krokiem

przejść przez jezdnię ci pomoże. (zebra)

 

Kto wciąż uszami wachluje głowę?

Kto ma kły z kości słoniowej?

Kto nie je mięsa, bo jest jaroszem,

a jednak wyrósł pięknie, że proszę?!

Któż to jest taki silny i wielki,

że łamie drzewa i nosi belki? (słoń)

 

Zwierzę to w Afryce żyje

i ma najdłuższą na świecie szyję.

Chodząc po ziemi, buja w obłokach

i może na nas patrzeć z wysoka. (żyrafa)

 

(Źródło: „Zagadki dla najmłodszych”, wybór i opracowanie  J. Stec, Mac, Kielce 1996)

 

Wiersze o zwierzątkach w ZOO – warto wysłuchać, a następnie nauczyć się na pamięć jednego (lub kilku) pięknych wierszyków o zwierzętach. Znajdziemy je w książce na str. 112-113. Screen strony poniżej:

„Po co komu ogon?” – pogadanka. Poniżej garść potencjalnie przydatnych informacji:

Ogon służy np. do komunikowania się. Machanie ogonem to przekazywanie informacji. Ludzie przekazują informacje np. poruszając palcem; grożąc palcem, mówimy: nie wolno, zginając palec do siebie, mówimy: przyjdź do mnie. Zwierzęta, kiedy się boją, chowają ogon pod siebie, jakby chciały powiedzieć: boję się (co nie oznacza, że pies z podkulonym ogonem, który się boi, nas nie ugryzie). Wystraszone zwierzęta uciekają albo atakują, w ten sposób się bronią. Kiedy zwierzę trzyma ogon sterczący do góry, to może oznaczać, że jest gotowe do walki. Kiedy pies merda ogonem, to oznacza, że jest chętny do zabawy. Małpy traktują ogon jak dodatkową kończynę. Ogon pozwala im chwytać gałąź, by móc bezpiecznie na niej wisieć. Wiewiórce ogon służy do utrzymywania równowagi, przykrywa się nim jak kołderką, jest też jest jej największą ozdobą. Piękny ogon pawia podkreśla urodę ptaka, który chwali się nim przed samicą. Ogon jest także największą ozdobą innych zwierząt: rajskich ptaków i głuszców, nawet nasz podwórkowy kogut jest dumny ze swojego ogona. Zwierzęta morskie wykorzystują ogony do napędu podczas pływania, podobnie do samochodowych silników. Przy pomocy ogonów potrafią osiągać bardzo dużą prędkość. Niektóre zwierzęta, np. legwany, wykorzystują ogon jako swoją broń, strzelają z niego w napastnika tak, jakby uderzały w niego biczem. Wiele zwierząt posługuje się ogonem, aby po prostu opędzić się od much i innych dokuczliwych owadów. Ogon może również służyć do tego, aby się nie oddalić od stada. Tak robią małe słoniątka, okręcając swoją trąbą ogon mamy.

 

Opowiadanie twórcze o małpce Fiki – K.P. 4, s. 17, z. 1:

Dopełnianie zbioru do wskazanej sumy – K.P. 4, s. 17, z. 2).

 

PowodzeniaJ)))

08. 04. 21 r. - Czwartek

Kochani! 

       Zapraszamy wszystkie nieobecne Dzieci z grupy "Wiewiórki" na nasze tradycyjne spotkanie online, które odbędzie się w najbliższy czwartek (08. 04. 2021) o godz. 9.00 za pośrednictwem dobrze nam już znanego komunikatora "Zoom". Poniżej link, identyfikator spotkania i hasło:

https://us04web.zoom.us/j/76379912233?pwd=UjVmK25zYU5uUnY5TVRQdlZrWEY2dz09 Identyfikator spotkania: 763 7991 2233 Hasło: 828Qrj

 

Szanowni Państwo, Kochane Dzieci 

Dziś zapraszamy Was do Afryki na Safari. 

  

Na wyprawę safari należy zaopatrzyć się w:

  

  

  

 

Na safari poruszamy się samochodem: 

    

          

_{Strój na safari:}

_{Zwierzęta żyjące w Afryce:}

 

     

        

_{Zachęcamy do wykonania kart pracy cz.4 - s. 13, 14, 15.}

_{Jakie to zwierzę?:}

         

Karty pracy dla chętnych.

_{Rysuj po śladzie, następnie pokoloruj:}

   

 Źródło: Nauczycielka Dzieciom

Powodzenia 

07. 04. 21 r. - Środa

Kochani! 

       Zapraszamy wszystkie nieobecne Dzieci z grupy "Wiewiórki" na nasze tradycyjne spotkanie online, które odbędzie się w najbliższą środę (07. 04. 2021) o godz. 9.00 za pośrednictwem dobrze nam już znanego komunikatora "Zoom". Poniżej link, identyfikator spotkania i hasło:

https://us04web.zoom.us/j/79836614247?pwd=OGFZMktlZzlpeW5PZUhxdFY5OFFuUT09

Identyfikator spotkania: 798 3661 4247
Hasło: 0L6mea

        A dziś poznawania tajemniczego, lecz fascynującego świata zwierząt ciąg dalszy… Zatem – do dzieła!

 „Mieć charakter jak zwierzę” – zabawa dydaktyczna. Zadaniem Dziecka jest dokończyć porównania prezentowane przez Rodzica, dobierając odpowiednią nazwę zwierzęcia, np.:

Groźny jak... (lew)

Dumny jak... (paw)

Uparty jak... (osioł)

Mądry jak... (sowa)

Łagodny jak… (baranek)

Głodny jak... (wilk)

W wodzie czuję się jak... (ryba)

Pracowity jak... (mrówka)

Powolny jak... (żółw)

Przebiegły jak... (lis)

Łazi po płotach jak... (kot)

„Jakie to zwierzę” – zabawa ruchowa. Rodzic naśladuje poruszanie się wybranego przez siebie, dziko żyjącego zwierzęcia. Dziecko usiłuje odgadnąć, jakie to zwierzę stara się naśladować jego ruchy i odgłosy. Można też przy tej okazji – wspólnymi siłami – przypomnieć sobie podstawowe wiadomości o prezentowanym zwierzątku lub nawet ciekawostki. Można także zamieniać się rolami.

„Poznajemy dzikie zwierzęta różnych rejonów świata” – wspólne oglądanie ilustracji zwierząt dziko żyjących – może nam w tym pomóc dowolny atlas zwierząt, Internet lub zaproponowane poniżej ilustracje. Wskazując ilustrację pytamy, jak nazywa się zwierzę, możemy też podzielić nazwę na sylaby, policzyć je, wyodrębnić poszczególne głoski (i też policzyćJ))), łatwiejsze nazwy można spróbować zapisywać. Można także – i z pewnością warto – przyporządkować danego zwierzaka do konkretnego zbioru (np. do zwierząt lądowych, albo takich, które mają rogi, albo długie ogony – kryteria dowolne), a na zakończenie porównać liczebności zbiorów, używając znaków „=”, „<” lub „>” (zadanie możemy ułatwić sobie w ten sposób, że na każdą kategorię stworzeń przeznaczamy jedną miseczkę i wrzucamy do niej stosowną liczbę klocków, kasztanów lub choćby papierowych kuleczek). Poniżej przykładowe ilustracje proponowanych zwierzaków (można omówić inne – kierując się np. zainteresowaniami Dziecka, można też zwiększyć ich liczbę bądź – w razie „zmęczenia materiału” – zmniejszyć… Dorzucam też kilka zwierząt już wymarłych – ciekawe, czy Dzieci rozpoznają, które toJ)))

orangutan

 

(źródło: https://www.ekologia.pl/wiedza/zwierzeta/orangutan-sumatrzanski)

lew

 

(źródło: https://bafka.ovh/2015/04/05/zwierzeta-mocy-lew/)

pingwin

(źródło: https://www.naukowiec.org/wiedza/biologia/pingwin_cesarski_2793.html)

foka

 

(źródło: https://wyborcza.pl/7,75400,24462090,foki-psy-morza-czy-wilki-morskie.html)

tyranozaur

(źródło: https://naukawpolsce.pap.pl/taxonomy/term/6333)

płetwal błękitny

 

(źródło: https://wyborcza.pl/7,75400,21857481,wieloryby-zmienily-sie-w-olbrzymy-calkiem-niedawno.html)

bocian biały

 

(źródło: https://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C81012%2Ctauron-i-katowicka-rdos-beda-wspolnie-chronily-bociana-bialego.html)

tygrys

 

(źródło: https://www.krakow.pl/otwarty_na_swiat/kartka_z_kalendarza/241666,2133,komunikat,dzien_tygrysa.html)

niedźwiedź polarny

 

(źródło: https://naukaoklimacie.pl/aktualnosci/niedzwiedz-polarny-gatunek-narazony-228)

żyrafa

 

(źródło: https://www.medianauka.pl/zyrafa)

stegozaur

 

(źródło: https://dinozaury.fandom.com/pl/wiki/Stegozaur)

żmija zygzakowata

 

(źródło: https://podroze.onet.pl/polska/zmija-zygzakowata-jak-rozpoznac-zmije-zygzakowata/fvzvz2s)

ptasznik

 

(źródło: https://ptasznik.weebly.com)

rekin

 

(źródło: https://ptasznik.weebly.com)

patyczak

(źródło: https://www.kobieta.pl/artykul/patyczaki-wyjatkowi-domownicy)

konik morski

(źródło: https://www.superkid.pl/ciekawostki-konik-morski)

antylopa gnu

 

(źródło: https://pl.public-welfare.com/4304000-a-wildebeest-what-kind-of-animal-brief-description-and-lifestyle)

„Wyprawa na safari” – zabawa ruchowa. Rodzic proponuje Dziecku podróż do świata dzikich zwierząt mieszkających w Afryce. Informuje, że w pokoju ukryte zostały koperty z fotografiami zwierząt, które trzeba odnaleźć (przy tej okazji warto zapytać, jaką głoskę słyszymy w środku słowa „fotograf” oraz na początku słowa „fotografia” – można też poprosić o przypomnienie kształtu litery „f”). Dziecko będzie poruszało się na palcach bardzo ostrożnie, w niektóre miejsca pojedzie specjalnym terenowym samochodem. Dziecko „wsiada do samochodu” i rusza, naśladując pracę silnika samochodowego. Ponieważ jedzie przez sawannę, samochód podskakuje i ostro zakręca. O ewentualnym niebezpieczeństwie informuje Rodzic. W czasie jazdy Podróżnikom może towarzyszyć nagranie piosenki „Dżungla” lub muzyka z filmu „Król lew”. Gdy samochód dotrze do celu (koperta), Rodzic prezentuje obrazki znajdujące się w kopertach: fotografię lwa, słonia, małpy, żmii, grzechotnika, krokodyla. Na poszczególnych stacjach Dziecko wykonuje polecenia Rodzica:

·      „Lew na polowaniu” – rodzic rozkłada kilka piłeczek lub papierowych kulek – to antylopy, które lew powinien upolować, aby wyżywić swoją rodzinę; mierzymy czas potrzebny do zebrania wszystkich rekwizytów, następnie kilkakrotnie powtarzamy zabawę, dążąc do uzyskania jak najkrótszego czasu;

·      „Słoniowa trąba” – Rodzic informuje, że słonie wydają głośne i długie dźwięki, w ten sposób komunikują się ze sobą. Zadaniem Dziecka jest nadmuchanie balonika, a następnie wypuszczenie z niego powietrza ściskając ustnik w taki sposób, aby balonik wydawał przenikliwy dźwięk, naśladujący trąbienie słoni; w braku balonika można naśladować dźwięk wydawany przez słonie i umówić się na kilka dźwiękowych sygnałów, np. zatrąbienie dwukrotne może oznaczać konieczność schowania się;

·      „Rodzina małpek” – małpki są bardzo ruchliwe i niesłychanie psotne, jednak od czasu do czasu zagraża im wąż (syczenie) lub tygrys (ryk głodnego tygrysa) – wtedy muszą się schować w umówionym miejscu;

·      „Poplątane żmije” – Rodzic delikatnie splata ze sobą dwa lub trzy sznurki, które następnie Dziecko spróbuje rozplątać;

·      „Szybkie krokodyle” – krokodyle są świetnymi pływakami i równie szybko poruszają się po lądzie. Mimo, że wyglądają, jakby ciągle spały, są czujne i  wykorzystują każdą okazję, aby ruszyć do ataku i schwytać inne zwierzę. Dziecko leży na brzuchu udając, że śpi. Na hasło: „Polowanie!” szybko czołga się do wyznaczonego miejsca, starając się posuwać po podłodze, wysuwając prawą rękę i lewą nogę, naprzemiennie z lewą ręką i prawą nogą (kolanami mocno wysuniętymi do przodu) – podobnie, jak to robią krokodyle.

Po zakończonej wyprawie Dziecko wraca samochodem do domu.

„Droga do wodopoju” – projektowanie (i wykonanie) gry planszowej (oczywiście, można zamienić tytuł na „Safari”, „Afrykańską (lub arktyczną, a choćby i podwodną) przygodę” – zależnie od preferencji). Wspólne (staranne) narysowanie planszy, szczegółowe ustalenie reguł gry (Rodzic zapisuje je w punktach) oraz konsekwentne ich przestrzeganie (co czasami bywa największym wyzwaniemJ)))

Po odpoczynku można jeszcze – tytułem podsumowania – porozmawiać o zwierzętach dziś poznanych/przypomnianych (i nie tylko). Przykładowe ciekawostki:

Najszybszy jest…

Najszybszy ptak to sokół.

Najszybszy ssak to gepard.

Największy jest…

W wodzie – płetwal błękitny.

Na lądzie – słoń.

Najmniejszy jest…

Najmniejszy ptak to koliber.

Najmniejszy ssak to ryjówka.

Największy dziób ma tukan.

Najcięższy latający ptak to łabędź.

Najdłużej żyjące zwierzęta to żółwie.

Największe jajka znoszą strusie.

Najgroźniejsze zwierzęta to:

posiadające silną truciznę – kobra;

najbardziej drapieżne – żarłacz biały i lew.

Najpowolniejsze zwierzę to leniwiec.

Nie tylko ryby nurkują. Najgłębiej nurkujący ptak to pingwin cesarski. Najgłębiej nurkujący ssak to waleń.

 

Powodzenia!

06. 04. 21 r. - Wtorek

Szanowni Państwo, Kochane Dzieci, dziś porozmawiamy o życiu w oceanach. 

Zachęcamy do obejrzenia filmu edukacyjnego dla dzieci pt. "Morskie Zwierzęta" 

_{Spójrzcie na literę „F” wielką i małą, drukowaną i pisaną.}

Kreślenie litery „F” na podłodze, w powietrzu, na plecach Mamy lub Taty.

Rysuj po śladzie.

F jak foka 

Źródło: Świat przedszkolanki

 

Zachęcamy do obejrzenia zdjęć przedstawiających różne zwierzęta żyjące w oceanach. Nazwij je i powiedz co widzisz na obrazkach. Nad każdym zwierzęciem umieszczona jest jego nazwa. Spróbuj ją przesylabizować i policzyć, z ilu sylab składa się nazwa każdego zwierzęcia.

       

    

Zwierzęta żyjące w oceanach:

  

  

          

                     Źródło: Nauczycielka Dzieciom

Zachęcamy do wykonania kart pracy: 

 

   

  

„Przygoda małej rybki” – zabawa ruchowa.
Rodzic opowiada historię pewnej małej rybki w tym czasie dziecko porusza się po pokoju, naśladując płynącą rybkę. Rodzic mówi: Na dnie ogromnego oceanu mieszkała sobie mała rybka, która była bardzo ciekawa, jak wygląda życie na powierzchni wody. Nigdy jednak nie wolno jej było nawet zbliżyć się do powierzchni oceanu, skąd dochodziły promienie słońca...
Gdy rodzic przerwie opowiadanie i wypowie hasło: Rekin!, rybka musi szybko skulić się, aby „rekin” jej nie dostrzegł. Następnie rybka znowu płynie, a na hasło: Rekin musi się skulić.

Powodzenia 

KRĄG TEMATYCZNY:

O WIOSENNYCH ŚWIĘTACH KAŻDY Z NAS PAMIĘTA

Źródło: https://pomyslowawiewiorka.wixsite.com/przedszkole/blog    

Życzenia zdrowych, pogodnych, pełnych ciepła i miłości Świąt Wielkanocnych 

02. 04. 21 r. - piątek

Źródło: https://pomyslowawiewiorka.wixsite.com/przedszkole/blog                                                 Dziś Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. 2 kwietnia obchodzony jest Światowy Dzień Wiedzy o Autyzmie, który warto spędzić pod hasłem „Na niebiesko dla autyzmu”. Tego dnia łączmy się z osobami cierpiącymi na autyzm i „zaświećmy na niebiesko”, ubierając się na ten kolor. Głównym przesłaniem Dnia Autyzmu jest zwiększenie świadomości i wrażliwości społecznej na temat autyzmu oraz zwrócenie uwagi na główne problemy, z jakimi borykają się osoby z autyzmem oraz ich najbliżsi.

    Źródło: Monika Gryglicka Kreatywnie

Zachęcamy do wykonania dużego niebieskiego serca. Poproś Rodziców, aby wycięli Ci duże serce. Pomaluj je niebieską farbą, poczekaj aż wyschnie. Następnie poproś Rodziców, aby pomalowali Ci rączki (na ciemniejszy niebieski niż serce) i odbij je na sercu.

Wysyłamy świąteczne życzenia - rozmowa.
Rodzic prezentuje dziecku wielkanocne pocztówki. Informuje, że dawniej ludzie wysyłali do siebie życzenia świąteczne drogą pocztową. Kartkę adresowali do osoby, do której wysyłali życzenia, naklejali znaczek i wrzucali do skrzynki pocztowej. W taki sposób kartka pocztowa trafiała do osoby, której chcieliśmy przesłać życzenia. Dziś także wysyłamy kartki, ale już znacznie rzadziej. Najczęściej wysyłamy życzenia drogą elektroniczną (email lub sms). 
 

 

  

     

     

  

   Źródło: http://www.naszebabelkowo.pl/2020/10/swiatowy-dzien-poczty-dzien-poczty.html

2. „Przesyłamy świąteczne życzenia” – redagowanie życzeń. 
Dziecko redaguje świąteczne życzenia, a rodzic zapisuje je na arkuszu papieru. Życzenia bardzo często się powtarzają i możemy podobne życzenia składać wszystkim znajomym. 
Zazwyczaj życzymy wszystkim zdrowia, radości, spełnienia marzeń, mokrego śmigusa-dyngusa. 
Dziecko ozdabia arkusz, rysuje kredkami kolorowe kwiatki i pisanki. Rodzic umieszcza życzenia w wyznaczonym miejscu w pokoju.

Powodzenia 
 

Źródło: https://pomyslowawiewiorka.wixsite.com/przedszkole/blog

01. 04. 21 r. - czwartek

Kochani!

      Zapraszam serdecznie wszystkie Dzieci z naszej grupy na kolejne spotkanie online, które odbędzie się 01. kwietnia o godz. 9.00 za pośrednictwem komunikatora "Zoom" - czekam na każdego, kto w tym czasie pozostaje w domu, a przy okazji dziękuję wszystkim, którzy uczestniczyli w spotkaniu wtorkowym (w tym Dorosłym, którzy zechcieli pomóc Młodszym:))) Poniżej link i dane potrzebne do zalogowania:

https://us04web.zoom.us/j/78080329193?pwd=emtxU0Zvd0c2cmt4dGpkUGJJTWswdz09 Identyfikator spotkania: 780 8032 9193 Hasło: Bti9hn

Dziś, Kochani, opowiemy sobie co nieco o ludowej sztuce. Wszystko zaś w kontekście nadchodzących Świąt. A zatem...

·      Wielkanocne dekoracje – rozmowa na temat zwyczajów ludowych, oglądanie ilustracji (Internet) i formułowanie wypowiedzi na temat zwyczajów ludowych na podstawie zgromadzonych ilustracji i doświadczeń dzieci. Rozmowa na temat zwyczajów ludowych związanych ze świętami wielkanocnymi, zapoznanie z obrzędami danego regionu Polski.

·      „Wielkanoc na wsi” – Wiera Badalska.

 Słuchanie opowiadania czytanego przez Rodzica (Dziecko, które potrafi już czytać, może zrobić to samodzielnie).

Wielkanoc na wsi

Lubię Wielkanoc na wsi.  Kiedy mama powiedziała, że już w piątek jedziemy do cioci Marysi, wszyscy się bardzo ucieszyli, a ja chyba najbardziej. Wraz z Magdą zaczęłyśmy się pakować, choć do piątku jeszcze było daleko. W końcu się jednak doczekaliśmy. Do Górek dojechaliśmy bardzo późno i natychmiast poszliśmy spać .Następnego dnia w domu od samego rana zaczął się straszny rwetes. Mama z ciocią bez przerwy jeszcze coś piekły i gotowały. Tatuś z wujkiem naprawiali auto, chociaż wcale nie było popsute. a my, to znaczy Magda, ja i Grzesiek, nasz cioteczny brat, zabraliśmy się do malowania pisanek. Pół dnia na tym ma malowaniu nam zeszło. Przez drugą połowę musieliśmy szorować podłogę w kuchni, no i siebie. Najgorzej było z farbą niebieską. Skąd mogliśmy wiedzieć, że tak trudno ją się zmywa? Dlatego przez resztę świat chodziliśmy wszyscy z nosami i uszami nakrapianymi w niebieskie ciapki! Ale pisanki wyszły nam wspaniale!

Potem była już Wielka Niedziela. Nic się nie robiło, tylko jadło i odpoczywało. My, cały dzień biegaliśmy po dworze. Byliśmy w lesie i nad rzeką… Z tego wszystkiego już o godzinie ósmej zachciało nam się spać i poszliśmy do łóżek. Ledwie trochę przysnęliśmy, kiedy za oknami zrobił się harmider nie z tej ziemi!

Ktoś zaczął śpiewać, gwizdać, krzyczeć! Ktoś grał na harmonii… A  psy w całej wsi szczekały jak najęte. Myśleliśmy, że coś się stało, a to tylko przyszli „dyngusiarze”. Stanęli przed naszą sienią i zaczęli wyśpiewywać różne piosenki. Były one bardzo zabawne. Magdzie podobała się najbardziej ta o córeczce.

A zaczynała się tak:

„Koło domu ścieżka,

hoduj, matko, pieska.

Masz córeczkę ładną,

to ci ją ukradną!”

Magda pewnie myślała, że to specjalnie o niej tak śpiewają. Akurat! Mama powiedziała, że to jest stara piosenka obrzędowa. Dyngusiarze śpiewali jeszcze wtedy, kiedy mama i ciocia Marysia były małymi dziewczynkami. Wujek wyniósł dyngusiarzom placka, ser i kilka jajek, no i poszli sobie. Ale i tak nie mogliśmy zasnąć. Co chwila przychodzili „po dyngusie” inni chłopcy. A muzykę i śpiew słychać było we wsi aż do rana.

W wielki Poniedziałek była śliczna pogoda. Ustroiliśmy się przepięknie, bo mieliśmy wszyscy jechać w gości. Magda włożyła swoją najśliczniejszą sukienkę w czerwone grochy, a ja i Grzesiek też nowe granatowe ubrania. Mama zawiązała nam pod brodą aksamitne kokardki. Wyglądaliśmy szykownie! Wszyscy nas podziwiali. (…) Nie minęło jednak parę chwil, kiedy usłyszeliśmy wrzask Magdy. (…).Dookoła podwórka galopowała Magda, a za nią chłopaki z sąsiedniego podwórka z wiadrami. Chlustali na nią wodą, jakby się paliła! To może my mieliśmy stać i patrzeć? A jeszcze czego! Grzesiek złapał wiadro, ja konewkę i pobiegliśmy siostrze na pomoc. No, i się zaczęło! To był śmigus, jakiego świat nie widział! (…) Chłopaki sąsiadów uciekli, a my staliśmy na środku podwórka z pustymi wiadrami. Musieliśmy wyglądać dość dziwnie, bo wujek patrzył na nas, jakby nie poznawał. W gości też oczywiście nie pojechaliśmy. Zresztą, z tego powodu wcale nie byliśmy zmartwieni. Siedzieliśmy sobie sami w domu, w piżamach i przez resztę dnia graliśmy w różne gry. Jedliśmy też cały sernik, który ciocia przygotowała nam na drogę do domu.

(Źródło: Teresa Żyterska „6-latki Poznanie Środowiska przyrodniczego i społecznego”.)

Rozmowa z Dzieckiem o tradycjach wielkanocnych obchodzonych na wsi, a także na temat rękodzieła – Rodzic stara się wyjaśnić Dziecku znaczenie słowa „rękodzieło”.

 

·      . Muzyka ludowa

Rodzic opowiada Dziecku, że dawno temu, kiedy ludzie nie mieli komputerów, telewizji, a nawet radia, umilali sobie czas śpiewem i tańcem. Tak było również w czasie po Wielkiej Niedzieli. Do czasu świąt ludzie pościli, to znaczy nie objadali się, w piątki nie spożywali mięsa. Nie wolno było śpiewać wesołych piosenek ani tańczyć, to był czas oczekiwania na nadejście świąt. Kiedy zbliżał się  wieczór w czasie Wielkanocy, po wsi chodzili już dyngusiarze, którzy śpiewali wesołe piosenki, tańczyli, a w zamian za to dostawali od ludzi datki, najczęściej jajka.

 Słuchanie melodii ludowych z różnych regionów Polski.

 

 

 

Po odtworzeniu (i wysłuchaniu) nagrania Rodzic rozmawia z Dzieckiem na temat wysłuchanych utworów, np.:

– Czy dzieci słyszały kiedyś taką muzykę?

– Gdzie, przy jakiej okazji?

– Jak ubrani byli muzykanci (muzycy ludowi)

Rodzic informuje Dziecko, że taką muzykę można usłyszeć m.in. na wsi. Dawno temu, wieczorami ludzie zbierali się w domach (chałupach) i wspólnie śpiewali przy akompaniamencie zespołu grającego na instrumentach. Takich kilku muzykantów grających razem nazywano ludową kapelą. Muzykanci ludowi często grają na instrumentach, które sami wykonali, np. wystrugali z drewna (fujarki i gwizdki zwane też piszczałkami), ulepili z gliny(okaryna).

Prezentacja wybranych instrumentów ludowych - Rodzic krótko omawia budowę i przeznaczenie poszczególnych instrumentów, prezentacja zdjęć:

 

Okaryna

 

Skrzypce

 

Bas

 

 

Cymbały

 

 

Fujarka

 

 

Burczybas

Dudy podhalańskie (koza) - nie mylić z kobzą:)))

 

Skrzypce są instrumentem ludowym, któremu powierza się najczęściej główne melodie. Natomiast basy w muzyce ludowej nie grają melodii, są instrumentem towarzyszącym, akompaniującym. Basy są podobne do skrzypiec, ale są od nich większe i gra się na nich, stojąc. Skrzypce i basy mają pudło rezonansowe i struny. Na obu instrumentach gra się smyczkiem, który jest zrobiony z włosia końskiego ogona, lub szarpie się struny palcami. Dźwięki grane na skrzypcach są wysokie (cienkie), na basach – niskie (grube). W nagraniu można usłyszeć również cymbały. Cymbały należą do instrumentów strunowych. Do brzegów drewnianej skrzynki przymocowane są druty, które nazywamy strunami. Na cymbałach gra się, uderzając w struny drewnianymi pałeczkami w kształcie łyżek. Cymbały są popularnym instrumentem polskiej kapeli rzeszowskiej, a także węgierskich kapel ludowych. Oryginalnym instrumentem spotykanym w kapeli kaszubskiej jest burczybas – mała drewniana beczka, która w dnie ma umocowany pęk końskiego włosia. Żeby można było zagrać na tym instrumencie, są potrzebne dwie osoby - jedna trzyma beczkę, a druga z całej siły pociąga rytmicznie za pęk włosia (musi być mokre), na przemian raz prawą, raz lewą ręką. Burczybas wydaje wtedy grube, burczące, niskie dźwięki, skąd pochodzi jego nazwa. W muzyce ludowej często możemy usłyszeć dźwięki fujarki. Instrument podobny jest do fletu – powstał z kawałka wydrążonej gałązki, w której wywiercono kilka otworów. W kapeli wykorzystuje się jeszcze różne gliniane piszczałki, zwane okarynkami. Zrobione są z gliny, najczęściej w kształcie ptaszków. Mają dwa otwory, w jeden wlewa się wodę, w drugi – dmucha. Ten instrument naśladuje śpiew ptaków. Niektóre ludowe kapele grają z towarzyszeniem bębna. Ten duży instrument perkusyjny najczęściej zawieszony jest na ramieniu grającego na grubym pasku.

 

·      Porady na śmigus-dyngus:

 W Poniedziałek Wielkanocny przygotuj sikawki i pojemniczki z wodą do oblania najbliższych. Kto pierwszy wstanie rano, ten zaskoczy wszystkich, oblewając wodą. Nalewaj wodę do czystych pojemników, aby po śmigusie-dyngusie nie została plama na ubraniu.

Nigdy nie należy:

 -  polewać się wodą do całkowitego przemoczenia ubrania – jeśli będziesz to robić na dworze, łatwo możesz przeziębić siebie lub inne osoby,

 - oblewać wodą twarzy, oczu, włosów – pamiętaj, że śmigus-dyngus powinien być symboliczny.

 

          Powodzenia!

 

31. 03. 21 r. - środa

Dziś, Drogie Dzieci, dowiemy się jakie pokarmy wkładamy do wielkanocnego koszyczka, oraz co poszczególne pokarmy symbolizują. 

Wielkanocny koszyczek

W małym koszyczku
Dużo jedzenia,
Które niesiemy
Do poświęcenia:

Chleb i wędlina,
Kilka pisanek
Oraz cukrowy
Mały baranek.

Drożdżowa babka,
Sól i ser biały,
I już jest pełny
Koszyczek mały...
            Zbigniew Dmitroca

Po przeczytaniu wiersza rodzic zadaje dziecku następujące pytania:
Jakie święta nadchodzą?
Do czego wkładamy jedzenie?
Co powinno znaleźć się w wielkanocnym koszyczku?
Co robimy z pełnym koszyczkiem?
Koszyk wielkanocny przygotowujemy na Wielką Sobotę. W ten dzień niesiemy święconkę do kościoła. Pokarmy do święcenia wkładamy do koszyczków (najczęściej wiklinowych) wyłożonych białą serwetką i przyozdobionych bukszpanem. Od dzielenia się z bliskimi poświęconymi pokarmami zaczyna się w Polsce śniadanie wielkanocne. 

Do wielkanocnego koszyczka wkładamy:

Jajko - symbol nowego życia. 

Chleb -  jest symbolem ciała Chrystusa.

Wędliny - symbolizują dostatek, zdrowie.

Baranek cukrowy - oznacza zwycięstwo życia nad śmiercią.

Chrzan - to symbol siły, zdrowia i krzepy.

Sól - symbolizuje oczyszczenie oraz ma za zadanie odpędzać od nas wszystko to co złe.

Ser - oznacza przyjaźń, porozumienie między człowiekiem a przyrodą.

Ciasto - jest znakiem umiejętności i doskonałości. Zgodnie z tradycją musi to być kawałek ciasta domowego wypieku, najlepiej drożdżowej baby.

Zapraszamy do ćwiczeń grafomotorycznych. 

Rysuj po śladzie, następnie pokoloruj.

                    

Kolejne symbole Wielkanocne 

Zdobienie jajek 

              

 

 

 

 

 

 

Prosimy o wykonanie zajączka wielkanocnego z rolki. Oczka wykonujemy z takich tworzyw jakie mamy w domu, możemy je narysować, przykleić z papieru kolorowego, bądź przykleić gotowe. Rolkę możemy pomalować farbą, bądź okleić papierem kolorowym. Czekamy na  zdjęcia Waszych zajączków. 

Powodzenia 

30. 03. 2021r. - Wtorek

Kochani!

       We wtorek - to jest 30. 03. 2021 r. - zapraszam wszystkie Dzieci z grupy "Wiewiórki" na spotkanie online, które odbędzie się o godz. 9.00 za pośrednictwem komunikatora Zoom (kiedyś już to robiliśmy - spróbujmy znowu:))) Poniżej link do spotkania, hasło i co tam jeszcze:))) Liczę na Wasz udział i serdecznie pozdrawiam. 

     Wasz Pan Kamil:)))

https://us04web.zoom.us/j/75985367908?pwd=QVh1aTJsdkNDL1F4U05BNUdrUElndz09

Identyfikator spotkania: 759 8536 7908

Hasło: zK88DF

   A poza spotkaniem online… Spróbujmy – utrzymując się w kręgu wielkanocnych zwyczajów – porozmawiać o pisankach – czyli o jajach, jajkach i jajeczkach… Do dziełaJ)))

 

„Pisanki” (Dorota Gellner)

Patrzcie, ile na stole pisanek!

Każda ma oczy malowane, naklejane.

Każda ma uśmiech kolorowy

i leży na stole grzecznie,

żeby się nie potłuc przypadkiem

w dzień świąteczny.

Ale pamiętajcie! Pisanki nie są do jedzenia!

Z pisanek się wykluwają

Świąteczne życzenia.

(Dorota Gellner, Źródło: T. Dziurzyńska, H. Ratyńska, E. Stójowa „A jak będzie słońce… A jak będzie deszcz…”, WSiP, Warszawa 1996)

Wiersz czytamy najpiękniej, jak potrafimy. A potem spróbujmy porozmawiać o jego treści. Pomogą nam w tym pytania, np.:

„O czym opowiada wiersz?”

„Gdzie leżą pisanki?”

„Czy pisanki w wierszu są uważne i ostrożne?”

„Czy pisanki, o których była mowa w wierszu, służą do jedzenia?”

„A czy wszystkie pisanki są niejadalne?”

„Co wykluje się z pisanek, o których była mowa w wierszu?”

„A co mogłoby się wykluć z prawdziwych jajek?” (tu można utrwalić wiadomości na temat różnych zwierząt jajorodnych – mogą się tu pojawić owady, pająki, ryby, płazy i ptaki, a może nawet komuś przypomni się dziobakJ)))

„Kurczątka i jastrząb” – zabawa ruchowa. Przy dowolnej muzyce Dzieci (czyli kurczątka) poruszają się stosownie do pulsu utworu. Pauza lub określony sygnał dźwiękowy oznacza, że zbliża się jastrząb i trzeba się przed nim schować (aby uniknąć kolizji z przedmiotami stanowiącymi otoczenie, można chować się „symbolicznie” – czyli kucnąć i przykryć głowę rękami). Można też urozmaicić zabawę o kolejne sygnały i przypisane do nich reakcje – np. dzwoniąc w szklankę zwołujemy kurczątka do karmnika – ogranicza nas w tej kwestii wyłącznie nasza wyobraźnia.

„O której pisance mówię?” – demonstrujemy kilka różnych (czyli wyraźnie różniących się od siebie) pisanek, następnie wymieniamy cechy tylko jednej z nich i pytamy, o którą pisankę chodzi.

Warto też przypomnieć znaczenie wielkanocnej symboliki. Pomoże w tym poniższy tekst:

Na wielkanocnym stole króluje jajko, od wieków uważane za symbol początku i źródło życia. W mitologii wielu ludów można znaleźć opowieść o jaju, z którego powstał świat. Uważano je również za znak zmartwychwstania, odrodzenia i powrotu do życia. W symbolice chrześcijańskiej zostało skojarzone ze świętem Zmartwychwstałego Chrystusa. W ludowych wierzeniach jajko było lekarstwem na chorobę, odczarowanie uroku (złego czaru), chroniło przed pożarem, zapewniało urodzaj, szczęście i pomyślność. W Wielki Piątek młode dziewczęta zaczynały malować wielkanocne jajka, a w wodzie, w której się jajka gotowały, myły włosy – wierząc, że będą gęste i lśniące. Nazwy jajek wielkanocnych zależą od sposobu, w jaki zostały ozdobione. Jajka pomalowane na jeden kolor nosiły nazwę malowanek, kraszanek. Jeżeli na jednolitym tle wyskrobano wzór – takie jajka nazywano rysowanką lub skrobanką. Pisankami nazywano jajka malowane na jeden kolor lub kilka kolorów z białym wzorem. Takie jajka najpierw pokrywano pszczelim woskiem, a następnie gotowano w barwnikach. Na wsi panował zwyczaj obdarowywania się pisankami. Dostawali je członkowie rodziny, osoby zaprzyjaźnione. Pisankami dziewczęta wykupywały się też przed oblewaniem w Poniedziałek Wielkanocny.

(Źródło: R. Hryń-Kuśmierek, „Polskie zwyczaje świąteczne”, Wydawnictwo Podsiedlik-Raniowski i spółka, Poznań 1990; H. Szymanderska, „Polska Wielkanoc”, Wydawnictwo „Global”, Warszawa 1991)

„Literowe pisanki” – zabawa relaksacyjna. Wraz z Dzieckiem tworzymy parę – jedna osoba z pary „rysuje” palcem na plecach drugiej osoby pisankę, którą ozdabia dowolną literą. Litera powinna być rozpoznana, po czym można zamienić się rolami (i absolutnie nie zniechęcaćJ))).

„Wędrujące jajko” – opowieść ruchowa. Dziecko za pomocą gestu przedstawia zaznaczone w tekście wyrazy. Oto tekst:

Basia zazwyczaj kupuje jajka u rolnika, na jego wielkim podwórku. Mała Ola często jej towarzyszy, ponieważ rolnicze podwórko bardzo ją interesuje. Gospodarz ma wiele zwierząt. Są tam dwa psy (Dziecko chodzi na czworakach, szczeka), które szczekają, gdy na podwórko wjeżdża samochód (Dziecko naśladuje kierowanie pojazdem). Poza tym rolnik ma jeszcze: świnki (Dziecko naśladuje odgłosy i sposób poruszania się zwierząt), koty, konie, gęsi i oczywiście kury, które znoszą jajka. Dzisiaj dziewczynki kupiły np. dwadzieścia  jajek (Dziecko liczy), ponieważ za cztery dni jest Wielkanoc. W domu Basia i Ola chcą zrobić pisanki. Basia wyjmuje jajka z wytłaczanki i wkłada do garnka (naśladowanie wkładania jajek do garnka – tyle razy, ile jajek mamy). Zanim je pomalują, muszą je ugotować na twardo. Jajka tańczą w gotującej się wodzie (Dziecko podskakuje w miejscu). Ale co się dzieje? Nagle jedno brązowe jajko wyskakuje z garnka na podłogę (wyskok w górę do przysiadu). Nie zauważyły tego Basia i Ola, które przygotowały już kuchenny stół do malowania pisanek. Gdy brązowe jajko spadło na podłogę, pojawiła się na nim rysa, ale poza tym nic się z nim nie stało. Toczy się (Dziecko w pozycji leżącej turla się po podłodze) teraz wzdłuż kuchni, potem po miękkim dywanie w przedpokoju, aż pod kaloryfer. Jest tam bardzo przyjemnie ciepło. Jajko zatrzymuje się. Słychać cichy pisk (Dziecko cichutko wymawia: „pii, pii, pii”). Jak myślicie, co się stało? No właśnie! Obok potłuczonej brązowej skorupki siedzi małe pisklę (Dziecko naśladuje poruszanie się i chód pisklęcia). Ola jest zachwycona. To specjalna wielkanocna niespodzianka.

(Źródło: C. Pertler,  E. Reuys „Dzieci świętują Wielkanoc”, tłum. A. Skwara, Wydawnictwo „Jedność”, Kielce 2003).

Utrwalamy literkę „j” i „J” – z pomocą przyjdą nam nasze Karty Pracy (cz. 4). Warto wspólnie z Dzieckiem poszukać wyrazów rozpoczynających się na „j” i „J” (np. imiona), ale też takich, które kończą się na „j” lub mają je w środku. Można – przy pomocy dowolnych liczmanów (np. papierowych kulek, kasztanów czy czegokolwiek innego) utworzyć zbiory poszczególnych kategorii wyrazów, a następnie – po ich przeliczeniu – porównać liczebność i zapisać wyniki za pomocą dwóch ołówków ułożonych w znaki „=”, „<” i „>”. Dzielmy też wyrazy na sylaby i przeliczajmy je.

Zabawy doświadczalne z jajkiem:

 1. Skaczące jajko - dzień wcześniej Rodzic umieszcza jajko w słoiku, zalewa je octem i zakrywa słoik pokrywką. Podczas zabawy wylewa ocet i wyjmuje jajko – bez skorupki otoczone błoną. Dziecko ogląda je, delikatnie odbija o blat stołu.

2. Jajko w butelce – po obejrzeniu efektu poprzedniego doświadczenia (czyli jajka w samej błonce) Rodzic układa jajko pozbawione skorupki na otworze butelki z szyjką o średnicy ok. 2 cm. Przyciskane jajko nie powinno wpaść do środka. Do butelki wrzuca zapalone zapałki i ponownie szybko umieszcza jajko w otworze. Jajko wpadnie do środka i pęknie, wylewając się na dnie butelki.

3. Twarde jajka – Rodzic pokazuje Dziecku jajko ugotowane na twardo. Mówi, że jest ono wyjątkowo wytrzymałe na stłuczenie. Dziecko próbuje je zgnieść, ściskają jajko tylko kciukiem i palcem wskazującym (palce ułożone są na biegunach jajka).

PowodzeniaJ)))

29.03.2021- Poniedziałek

Szanowni Państwo, Kochane Dzieci !

Dziś porozmawiamy o Wielkanocnych zwyczajach .

1. Słuchanie wiersza Małgorzaty Lewickiej pt. "Wielkanocne zajączki".  

Wiersz „Wielkanocne zajączki”
Małgorzata Lewicka
Pytał raz zająca zając,
Kręcąc noskiem i wzdychając:
„Powiedz, drogi przyjacielu,
Wszak na rzeczach znasz się wielu,
Co dać dzieciom na Wielkanoc:
Czy marchewkę, świeże siano,
Pęk sałaty lub kapustę?
Martwię się już tak od szóstej!”.
A przyjaciel tak mu powie:
„Po co tracić czas i zdrowie!
Schrup marchewkę lepiej sam,
Bo ja inny pomysł mam.
Zajączkowa niespodzianka
Wielkanocna to pisanka!
Sposób prosty, mówię z góry:
Trzeba jajko wziąć od kury
I na twardo ugotować.
Gdy ostygnie, pomalować,
W kwiatki, kropki, kreski, szlaczki.
Ej, ucieszą się dzieciaczki!
Napisz jeszcze swe życzenia –
Wielkanocne pozdrowienia.
Wszystko już kolego wiesz,
Więc do pracy teraz spiesz”.
Pomknął ucieszony zając
Ważne słowa powtarzając.
A w świąteczny ciepły ranek
Wszystkie dzieci roześmiane
Otrzymały niespodzianki:
Dyngus, bazie i pisanki.
Wraz z żółtymi żonkilami
Mała kartka z życzeniami:
Niechaj dziś do wszystkich dzieci
Wielkanocne słonko świeci.
Dla starszaka i dla brzdąca
Pozdrowienia od ZAJĄCA.

Dziecko razem z rodzicem wyróżnia elementy charakterystyczne dla Świąt Wielkanocnych.
Po przeczytaniu rodzic zadaje dziecku następujące pytania:
- Jaki kłopot miał zajączek?
- Jaką rade dał mu kolega?
- Jak robi się pisanki?
- Jakie niespodzianki dostały dzieci w wielkanocny poranek?.
- Co kojarzy Ci się ze Świętami Wielkanocnymi? – dziecko w sposób symboliczny rysuje na kartce trzy skojarzenia ze Świętami

Rozmowa rodzica z dzieckiem na temat wielkanocnych zwyczajów:

· Jak przygotowujemy się do świąt Wielkanocnych? (porządki przedświąteczne, wysyłanie kartek świątecznych, święcenie palmy wielkanocnej)

· Jakie znasz tradycje świąt Wielkanocnych? (święcenie koszyka, robienie pisanek, biały obrus, wielkanocne śniadanie, śmigus-dyngus).

Jeżeli dziecko będzie miało trudność z podaniem zwyczajów świątecznych, to prosimy zasugerować je zagadkami, np.:

· Wysyłamy je tym, z którymi nie możemy byś w święta, a których darzymy szczególną miłością i sympatią, życząc zdrowych, pogodnych świąt.(kartki świąteczne)

· Świecimy je na tydzień przed Wielkanocą. Są barwne, kolorowe zrobione z gałązek wierzby, bazi lub sztucznych kwiatów.(palma wielkanocna)

· Przeważnie jest biały i na stole leży .Kładą na nim sztućce, stawiają talerze (obrus)

· Jak się nazywa jajko malowane co na Wielkanoc się przydaje. (pisanka) 

· Żółciutkie kuleczki za kurką się toczą. Kryją się pod skrzydła, gdy wroga zobaczą (kurczątka)

· Upleciony ze słomy, wikliny chętnie nosi owoce, jarzyny. Grzyby też z lasu przyniesie oraz pisanki i baranka poniesie czasem. (koszyk)

· Ma długie uszy futerko puszyste. Ze smakiem chrupie marchewkę i sałaty listek. (zając)

Aby wykonać ciekawe pisanki potrzebujemy:

szablony jajek

taśmę malarską

kredki

farby

miseczkę z wodą

Zachęcamy do wykonania: 

Zajączek wielkanocny – zabawa paluszkowa

Szanowni Rodzice, Kochane Dzieci. Bardzo dziękujemy za zdjęcia, czekamy na kolejne. Jesteśmy dumni z naszych wspaniałych Przedszkolaków. Rodzicom bardzo dziękujemy za zaangażowanie i zachęcamy do dalszej współpracy. Niebawem utworzymy kolejne foldery w galerii przedszkolnej i fb. Cieszymy się, że tak wspaniale działacie.  

06.11.2020 - Piątek

Szanowni Państwo, Kochane Dzieci !

Dziś porozmawiamy o deszczu.

Zagadki.
Co to za kropelki z nieba na ziemię spadają?
Gdy je widzą ludzie parasole otwierają? (deszcz)

Mały daszek kolorowy,
jak spadochron się rozpina.
Przed wilgocią chroni głowy
Kiedy się go w ręku trzyma (parasol)

Posłuchaj: SKĄD SIĘ BIERZE DESZCZ?

IDZIE TOLA DO PRZEDSZKOLA - słuchanie wiersza Lucyny Krzemienieckiej

Idzie Tola do przedszkola
Pod osłoną parasola
Deszczyk: kap, kap, kap!
Spotkała ją Hania w polu:
- Pod parasol weź mnie Tolu.
Deszczyk: kap, kap, kap!
Jasio też się deszczu boi!
- Chodź, pójdziemy wszyscy troje.
Deszczyk: kap, kap, kap.
Jeszcze pieska z sobą biorą
- Chodź , będziemy szli we czworo.
Deszczyk: kap, kap, kap.
Przyszli wreszcie do przedszkola
Kapie woda z parasola
Deszczyk: kap, kap, kap.
Przypomina woźna Toli:
- wiesz gdzie kąt dla parasoli
Postawże tam nieboraka
Żeby dobrze się wypłakał.

L. Krzemieniecka

Rozmowa na temat treści wiersza:
- Dlaczego Tola wzięła parasol, idąc do przedszkola?
- Kogo spotkała dziewczynka?
- Gdzie zaprosiła Tola swoich przyjaciół.?

LICZBA 3

  

Kreślenie liczby „3” na podłodze, w powietrzu, na plecach Mamy lub Taty.

Pokoloruj:

„Obserwatorzy”  –  zabawa ruchowa.
Rodzic zaczyna opowiadanie: Niebo zachmurzyło się i zaczyna padać deszcz. Najpierw spadają poje- dyncze krople, a potem jest ich coraz więcej i więcej. Teraz mamy już ulewę. Niektórzy ludzie schowali się przed deszczem pod parasolami i w domach, a niektórzy ludzie i zwierzęta mokną...
Rodzic informuje, że zadaniem dziecka jest naśladowanie zachowania ludzi, ptaków, żab, os, roślin w czasie deszczu. Improwizacje rozpoczynają się na sygnał rodzica.

Wykonaj deszczową chmurę według instrukcji na filmiku:

Powodzenia 

05.11.2020 - Czwartek

Szanowni Państwo, Kochane Dzieci !

Dziś porozmawiamy o skrzydlatych przyjaciołach.

"O gościach, co na ucztę nie przyszli" (fragment)

(...) Był sobie raz krasnal, nazywał się Hałabała. Mieszkał w lesie, krzywda mu się nie działa. Nosił kasztankową czapeczkę i zimą, gdy mróz był na świecie – futereczko krecie. Był wesoły, czupryniasty, malutki i mieszkał w dziupli po wiewiórce, jak to krasnoludki. Miał tam nawet swoje gospodarstwo, mchową po- ściel, mebelki wystrugane z kory i w woreczku na komineczku orzechów miał mieszek dość spory. Miał i miotełkę z gęsich piórek, co stała w kątku i pilnowała mu porządku. Taki był Hałabała. Pewnego razu, kiedy zobaczył, że mchy rudzieją i borówki w sierpniowym słońcu czerwienieją, pobiegł do wilgi złocistej, pobiegł do jaskółki, pobiegł do słowika śpiewaka, pobiegł do kukułki i powiada:

– Nie odmówcie mi tej radości, przyjdźcie do mnie za trzy dni w gości. Upiekę wam placek z borówkami, będzie uczta nad ucztami. Będziemy kukać, fiukać na cały las, miło nam zejdzie czas.

–Dobrze – powiada wilga złocista i jaskółka, i słowik śpiewa, i kukułka – ale o której godzinie mamy przyjść?

– Przyjdźcie w południe, kiedy słońce siedzi na czubku sosny. Zresztą gwizdnę na was siedem razy.

– Dobrze, tak będzie najlepiej. Gwizdnij, to przylecimy – obiecały ptaki. I krasnal, zadowolony, poszedł do domu. Zabrał się zaraz do roboty.

Wielkie miał kłopoty. Borówek musiał nazbierać, miodu od pszczółek musiał wyprosić, ogień na komineczku musiał rozpalić i wreszcie, jak się tak przez trzy dni starał, upiekł placek z borówkami. Choć go trochę przywędził i przydymił, ale placek był niezgorszy i mocny borówczany zapach roztaczał się dokoła. Wtedy krasnal Hałabała ukroił cztery równe porcje, wyskoczył na swoje podwórko i gwizdnął siedem razy, i patrzy, czy po powietrznym moście nie lecą goście. Stoi, czeka, czeka, czeka, a tu nie ma nikogo – ani wilgi złocistej, ani kukułki, ani słowika śpiewaka, ani jaskółki.

Cóż to się stało?

„Może nie słyszą” – myśli Hałabała i gwizdnął jeszcze siedem razy po siedem, co wypadło razem czter- dzieści dziewięć gwizdnięć. A tu nikogo nie ma.

Ogląda się Hałabała z gniewem, aż tu stoi ktoś pod drzewem. Peleryna na nim ruda, liściasta i czapa takaż.

– Kto jesteś? – pyta Hałabała, a tamten powiada:

– Jestem jesień, przyszłam powiedzieć, że twoi goście nie przyjdą, żebyś na nich nie czekał.

– A to dlaczego? – pyta Hałabała.

– A bo ja ich wypędziłam z gaju za morze.

– Toś ty taka – huknął Hałabała, na nic moje pitraszenie, na nic szykowanie. I jeszcze powiedziałby ktoś – gości proś...

Lucyna Krzemieniecka

Źródło: L. Krzemieniecka „Z przygód krasnala Hałabały”, Nasza Księgarnia, Warszawa 1973

Rozmowa na temat przygód bohatera opowiadania.

–  Kogo krasnal Hałabała zaprosił na ucztę?

–  Jaki był krasnal? (gościnny, uczynny itp.)

–  Dlaczego goście nie przyszli na ucztę?

Zapraszamy do obejrzenia filmu pt."Polskie ptaki zimą - nowy film edukacyjny dla dzieci po polsku - Abc zabawa". Film opowiada o tym jakie ptaki odlatują do ciepłych krajów i skąd wiedzą w którą stronę lecieć, a także jakie ptaki zimują w Polsce i jak pomóc im przetrwać zimę. Z filmu dowiemy się też jak powinien wyglądać karmnik i czym karmić ptaki by im nie zaszkodzić.

Czym różnią się ptaki od pozostałych zwierząt?

Kończyny przednie mają przekształcone w skrzydła, opływowe ciało jest pokryte piórami, większość z nich potrafi latać, nie mają zębów, zamiast pyska mają dziób, ich kości są lekkie, wypełnione powietrzem. 

 A teraz ciekawostki o ptakach:
Bociany najchętniej zajmują stare gniazda, zasiedlane przez wiele lat i pokoleń, w których naprawiają szkody powstałe po okresie zimowym. Budując nowe gniazdo, najchętniej korzystają z pomocy człowieka. Wybierają platformy zbite z desek, przymocowane na słupach energetycznych, koła od wozu umieszczone na wysokich drzewach lub dachach. Bociany znoszą chrust z całej okolicy. Najdłuższe gałęzie mogą mieć długość na- wet półtora metra. Do wyściełania gniazda używają słomy, korzonków i suchych traw, a nawet znalezionych szmat, papieru, folii i sznurków. Opieką nad potomstwem zajmują się oboje rodzice, nie tylko karmią, ale i w upalne dni opryskują maluchy wodą. Żywią się owadami: pasikonikami i chrząszczami, również jaszczurkami, wężami, pisklętami i małymi zającami. W latach obfitujących w myszy i norniki zjadają prawie wyłącznie gryzonie, pomagając w ten sposób rolnikom chronić uprawy.

Jaskółki (dymówki) budują swoje gniazda z gliny i grudek błota, które sklejają śliną i usztywniają trawami i słomą. Kształt tych gniazd przypomina otwartą od góry kulę wyściełaną piórami i roślinami. Jaskółki najczęściej gnieżdżą się wewnątrz stajni, stodół, korytarzy, pod mostami i przy rurach. W miastach budują swoje lepianki wewnątrz bram kamienic.

Skowronki budują gniazda na ziemi, pośród niskiej i zielonej roślinności, najczęściej z końskiego włosia i traw. Zwykle przylatują w pobliże gniazda, ale dochodzą do niego pieszo, by nie doprowadzić drapieżników.

Łabędzie żywią się trawą i roślinami, a także wodnymi ślimakami i małżami. Pływają bardzo szybko, ustawiając pióra skrzydeł pod wiatr. Łączą się trwale w pary. Gniazda budują na ziemi.

Dzikie gęsi budują gniazda na ziemi z traw, mchu, puchu. Jaja wysiadywane są przez samicę, ale gąsior strzeże jej i gniazda.

Kukułki nie tworzą par, tym bardziej że samców jest więcej niż samic. Nigdy nie zakładają gniazd ani nie wychowują piskląt – swoje jaja podrzucają do gniazd innych ptaków. Zjadają owady, szczególnie owłosione gąsienice motyli, których często unikają inne ptaki.

Sikorki gnieżdżą się w dziuplach, budkach lęgowych, opuszczonych gniazdach. Mogą założyć gniazdo nawet w starym czajniku lub skrzynce na listy. Jesienią zjadają jajeczka i larwy owadów ukryte w szczelinach gałęzi. Potrafią zjeść 24 owady w ciągu minuty i odwiedzić w ciągu doby około tysiąca drzew.

Zachęcamy do wykonania:

Powodzenia

UWAGA! PAN KAMIL ZNÓW ZAPRASZA NA SPOTKANIE ONLINE!

Kochani!

     Wprawdzie ostatnie środowe spotkanie online rozpoczęło się ze sporym opóźnieniem, to jednak doszło do skutku i było fajnie. Teraz, kiedy wszyscy już oswoili się z oprogramowaniem do tego służącym (ZOOM), mam nadzieję, że będzie więcej Uczestników. Zatem zapraszam w najbliższą środę (04. XI 2020 r.) od godziny 10.00 - spotkajmy się znowu i podtrzymajmy nasze wewnątrzgrupowe więzi. Nasze wspaniałe Ciocie (Panie Studentki z Uniwersytetu Śląskiego) postarają się do nas dołączyć i ubogacić to wydarzenie. Ale wszystkiego nie zdradzę - Dzieci lubią niespodzianki:)))

Aby cieszyć się naszym spotkaniem, należy:

- pobrać i zainstalować na swoim urządzeniu komunikator Zoom - link poniżej:

https://zoom.us/support/download

- założyć na komunikatorze konto - jeśli się nie mylę:)))

- użyć linku do naszego spotkania oraz hasła:

 

https://us04web.zoom.us/j/78934676802?pwd=amoxbFNUQmgzbXVkbHhaNEtCSjlSdz09

      Meeting ID: 789 3467 6802           Passcode: k0jd4t

    Czekam na każdego z Was!

04.11.2020 - Środa

Szanowni Państwo, Kochane Dzieci !

Dziś porozmawiamy o mieszkańcach lasu.

Spójrzcie na literę „L” wielką i małą, drukowaną i pisaną.

 

Kreślenie litery „L” na podłodze, w powietrzu, na plecach Mamy lub Taty.

  

A teraz rysuj po śladzie:

 Źródło: Świat przedszkolanki

Zagadki

 Ma króciutkie nóżki, i maleńki ryjek, chociaż igły nosi, nigdy nic nie szyje. ( jeż ) To rude zwierzątko, w dziupli sobie mieszka. Skacze po gałęziach, kocha się w orzeszkach. ( wiewiórka ) Duże i piękne są te zwierzęta, w wysokich górach, w lasach mieszkają. Żadne z nich zimnych dni nie pamięta, bo wszystkie smacznie je przesypiają. (niedźwiedź ) Co za zwierz po lesie chodzi I rudą kitą liście zamiata? Gdy noc ciemna zapada cichutko do kurników się skrada. ( lis ) Długi ma ogonek, oczy jak paciorki, gdy zobaczy kota ucieka do norki. ( mysz ) Jest mniejszy od gołębia i zamiast gruchać ćwierka. Czasami z parapetu przez okno na nas zerka. ( wróbel ) Lubi jagody i żołędzie, więc sadełko sobie przędzie. W czasie zimowej pory chowa się do swej nory. Jego czarno-biała głowa w lesie dobrze się chowa. ( borsuk )

 W jaki sposób wymienione zwierzęta przygotowują się do zimy? Niedźwiedź jesienią dużo je i zapada w sen zimowy.  Gdy zbliża się zima, ssaki te poszukują odpowiedniego schronienia zwanego gawrą. Najczęściej jest to kotlina lub rozpadlina skalna. Aby niedźwiedziowi było ciepło i miękko jej dno wyścieła liśćmi i mchem. Niedźwiedzie śpią zazwyczaj do marca lub kwietnia, lecz długość snu zależy od warunków klimatycznych danej okolicy i srogości zimy danego roku. Wiewiórka zmienia kolor futerka, staje się ono bardziej puchate. Zakopuje swoje przysmaki w różnych miejscach lasu, parku, w ogrodach. Zapada w krótkie drzemki, budząc się wyszukuje zakopane zapasy. Lis zmienia kolor futra, staje się ono bardziej puchate. Borsuk dużo je, gromadząc pod skórą zapasy tłuszczu. Zapada w sen zimowy. Często się budzi i wychodzi z norki aby się napić i coś upolować. Jeż- dużo je, gromadząc pod skórą zapasy tłuszczu. Pod koniec jesieni robi sobie legowisko z liści i mchu pod korzeniami drzew, w jamkach. Zasypia. Mysz leśna dobrze wspinająca się po drzewach, wykorzystuje na zimową norkę puste przestrzenie między korzeniami drzew. Wróbel trzyma się blisko siedzib ludzkich.

Zwierzęta zapadające w sen zimowy.

        Źródło: Pani Pelcia

Zachęcamy do wykonania papierowego jeża według instrukcji na filmiku:

Powodzenia 

03.11.2020 - Wtorek

Szanowni Państwo, Kochane Dzieci !

Dziś porozmawiamy o barwach jesiennych dni.

Zapraszamy na film edukacyjny dla dzieci, który przedstawia zmiany zachodzące w przyrodzie Jesienią.

„Listopadowa pogoda” –  rozmowa na temat aktualnej pogody na podstawie wysłuchanego fragmentu wiersza I. Suchorzewskiej pt. „Słota” 

„Słota” I. Suchorzewska
Pada gęsty kapuśniaczek,
Szare niebo ciągle płacze,
Siąpi nudno, mży…
Kapu kapu, kapią z nieba,
Kapią z rynny, kapią z drzewa
Kropelki jak łzy.
Mokną dróżki, mokną krzaki,
Mokną pieski, mokną ptaki,
Szary kot i my…
Chlapu chlapu, błoto chlapie
Po kałużach jesień człapie,
Otulona w mgły…

O jakiej porze roku opowiadał wiersz?
Dlaczego niebo płakało?
Co robi deszcz? (siąpi, kapie, pada, mży)
Jak nazywamy duży deszcz i mały deszczyk? (ulewa, mżawka, kapuśniaczek)
Jak wyglądał świat przedstawiony w wierszu?
Kto moknął na deszczu? 
 

Kaprysy pogody

Dziecko swobodnie porusza się po pokoju. Na hasło rodzica: Deszcz! – zatrzymuje się i stoi nieruchomo. Na kolejne hasło rodzica, np.: Słońce! – dziecko zaczyna się poruszać. Na hasło: Wichura! – dziecko staje w miejscu i kołysze ciałem, naśladując drzewa kołysane wiatrem. Zabawę można kilka razy powtórzyć, zmieniając hasła (nazwy zjawisk atmosferycznych charakterystycznych dla jesiennej pogody).

    Źródło: Świat przedszkolanki

Co słyszę?

Dziecko kładzie się na podłodze, zamyka oczy i stara się nazwać źródło dźwięków dochodzących z otoczenia (np. szum drzew, odgłosy jadącego pojazdu, kapanie wody). 

Zapraszamy do wykonania karty pracy:

Dokończ rytmy

  

 

Znajdź cienie. Przyklej w odpowiednie miejsca

  

Posłuchaj piosenki pt. "Jesienna pogoda":

Powodzenia

02.11.2020 - Poniedziałek

Szanowni Państwo, Kochane Dzieci !

Dziś porozmawiamy o jesiennym muzykowaniu.

Słuchanie wiersza Józefa Solińskiego pt. "Perkusyjny berek"

PERKUSYJNY BEREK

Emilek wraz z Agatką

bawili się kołatką.

A inne instrumenty

toczyły spór zawzięty:

bawić się w chowanego

czy w berka kucanego?

 

Na koniec ustaliły,

że w berka grać jest milej,

i na berka wybrały

trójkąt – cały ze stali.

 

Grupka artystów żwawych

ruszyła do zabawy.

Berek bębenek łapie,

tamburyn ledwie sapie;

pogoni nie wytrzymał

i taki był półfinał.

 

Złapane marakasy

dźwięczały na dwa głosy

i w dzwonki uderzyły

z rozmachem, z całej siły!

 

Zabrzmiały teraz dzwonki

prześlicznie, jak skowronki.

Drewienka wtórowały;

tak powstał chórek cały.

 

 

A jeśli ktoś nie wierzy,

niech zapyta talerzy

i dzieci od kołatki –

Emila i Agatki.

Józef Soliński

 

Jakie instrumenty występują w wierszu?  

Który instrument jest głównym bohaterem? (trójkąt – berek).

 

Instrumenty perkusyjne:

        

      Źródło: karTY pomoce dydaktyczne i terapeutyczne

 

„Co w jesieni gra?” – improwizacje dźwiękowe. Rodzic rozmawia z dzieckiem, jakie dźwięki mogą usłyszeć w jesiennej pogodzie (szum wiatru, pluskanie wody, uderzanie kropli deszczu o parapet itp.).

 

„Orkiestra” jest to wieloosobowy zespół muzyków grających na różnych instrumentach. Kieruje nimi dyrygent, który trzyma w ręku pałeczkę – batutę. Orkiestry mogą być: duże – symfoniczne lub małe - kameralne. Dziecko opowiada, jakie zespoły widziało i słyszało: dętą orkiestrę wojskową podczas parady lub orkiestrę strażacką. Dziecko opowiada, gdzie gra orkiestra, przy jakich okazjach itp. 

 

Liczymy kasztany - ćwiczenia w przeliczaniu. „Układamy: o jeden więcej, o jeden mniej” – rodzic rozdaje dziecku po trzy małe plastikowe talerze (mogą też być kartki, a zamiast kasztanów klocki). Dziecko wybiera z kosza po 10 kasztanów. Rodzic prosi, aby dziecko położyło na pierwszym talerzu 1 kasztan, na drugim talerzu 2 kasztany i na trzecim – 3 kasztany. Pyta dziecko, o ile więcej jest kasztanów na drugim talerzu niż na pierwszym (o jeden). O ile jest mniej kasztanów na drugim talerzu niż na trzecim (też o jeden).

Dziecko odkłada kasztany. Rodzic prosi dziecko, aby położyło 3 kasztany na drugim talerzu. Następnie prosi, aby na pierwszym talerzu było o jeden mniej, a na trzecim o jeden więcej. Dziecko liczy ułożone kasztany na wszystkich trzech talerzach.

Kolejne zadanie polega na tym, aby dziecko położyło na trzecim talerzu 5 kasztanów i o jeden mniej na drugim talerzu. Dziecko liczy kasztany ułożone na drugim talerzu, następnie ma położyć o jeden mniej na pierwszym talerzu. Dziecko sprawdza, ile ma kasztanów na pierwszym, drugim i trzecim talerzu. Rodzic powtarza ćwiczenia, prosząc dziecko, aby układało kasztany na trzech talerzach z zachowaniem zasady, że na kolejnym talerzu jest o jeden więcej.

 

Narysuj bębenek lub marakasy według instrukcji na filmiku:

 

 

Posłuchaj piosenki:

 

Powodzenia 

KRĄG TEMATYCZNY: W NASZEJ RODZINIE MIŁO CZAS PŁYNIE

30.10.2020 - Piątek

Szanowni Państwo, Kochane Dzieci !

Dziś porozmawiamy o rodzinnych zajęciach i ulubionych zabawach. Zaczynajmy!

„Co lubimy robić razem?” – zagadki pantomimiczne. Dziecko zastanawia się, co lubi robić w domu razem z rodzicami. Następnie przedstawia ulubione czynności za pomocą mimiki i gestów. Rodzic odgaduje, jaka to czynność. Można też – i z pewnością warto – po kilku powtórzeniach zamienić się rolami.

„Mój dom jest…” – zabawa słowna metodą niedokończonych zdań. Rodzic prosi, by Dziecko dokończyło kolejne zdania: Mój dom jest…, W moim domu często…, Dom to miejsce, gdzie…, Zawsze w moim domu mogę… itp. Po wyczerpaniu pomysłów dotyczących jednego zdania Rodzic przytacza kolejne. Aprobuje każdą wypowiedź, pomysł, motywując swoją Pociechę do aktywności głosu.

       Źródłó: www.swiatprzedszkolanki.pl

Karty pracy:

    

Źródło: Nauczycielka Dzieciom

„Nasze ulubione zabawy” – rozmowa kierowana. Rodzic prosi, by Dziecko usiadło na dywanie, i zachęca je do rozmowy na temat ulubionych sposobów spędzania wolnego czasu. Najpierw Dziecko spontanicznie mówi, co lubi robić w wolnych dniach. Następnie Rodzic na dużym kartonie zapisuje wyraz ZABAWA, od niego prowadzi strzałki i spisuje pomysły Dziecka. 

Zabawa w Indian – nie ma nic milszego, niż wspólna zabawa w Indian. Jeśli macie w domu jakiś mniej elegancki koc i dwa, trzy lub cztery krzesła, to można bez przeszkód zbudować tipi, nadać indiańską nazwę swemu plemieniu i sobie nawzajem. Można też włączyć jakąś indiańską (lub inną) muzykę i – podczas pauzy lub na jakiś umówiony sygnał – chować się do namiotu. 

„Indiański prezent dla Mamy i Taty – korale i bransolety” – tworzenie kompozycji przestrzennych. Rodzic zaprasza Dziecko do wykonania biżuterii dla Mamy i/lub Taty. Na stole są zebrane materiały: surowy makaron, żyłka lub wstążka, koraliki, piórka, filce, guziki, słomki (można je pociąć na odcinki dowolnej długości i z kilku kawałków nawleczonych na sznurek zrobić np. bransoletkę). Dziecko łączy materiały w dowolny sposób, starając się komponować ozdoby, dobierając elementy pod względem koloru, kształtu (takie same bądź inne) i stworzyć niepowtarzalne i oryginalne wzory biżuterii.

Lub możecie wykonać dla Mamy i Taty kwiaty z plasteliny wg instrukcji na filmiku:

„Po zabawie robimy porządki” – rozmowa kierowana na temat konieczności sprzątania po zabawie. Rodzic rozmawia z dzieckiem o jego ulubionych zabawach i zabawkach. Podkreśla fakt, że po zabawie zawsze trzeba sprzątać zabawki, odkładając je na swoje miejsce.

Zabawy ruchowe Rodzice - Dziecko :

1.    „Rzut małą maskotką do celu” – dziecko na zmianę z rodzicem rzuca maskotką do celu (pudełka na zabawki). Czterokrotnie rzucamy maskotką do celu.
2.    „Hula-hoop” – rodzic lub dziecko kręci hula-hoop na wybranej części ciała przez jedną minutę.
3.    „Równoważnia” – dziecko, idąc po linie, skakance lub ławeczce, przenosi woreczek na głowie z jednego punktu do drugiego.
4.    „Ekokręgle” – dzieci z rodzicami grają w kręgle z butelek plastikowych napełnionych wodą. 
5.    „Mój ślad” – dziecko i rodzic nawzajem odrysowują kolorowym markerem swoje stopy na papierze i podpisują je.
6.    „Puzzle” – dziecko i rodzic wspólnie układają puzzle.

Powodzenia

29.10.2020 - Czwartek

Szanowni Państwo, Kochane Dzieci !

Dziś zapraszamy do zabaw matematycznych

- Czego w naszym ubraniu mamy po dwa?                                                                         ( skarpety, rękawiczki, nogawki, rękawy)
- A co w naszym ciele jest podwójne?                                                                                 ( uszy, oczy, dłonie, ramiona, nogi, stopy itd.).                                                                             Dzieci pokażcie podwójne części ciała.
- Jeżeli coś jest podwójne to mówimy zazwyczaj, że jest to para np. para rękawiczek, para skarpet, para butów.
- Podajcie inne przykłady par.
- A jak się ustawiamy jak idziemy na ogród przedszkolny?

 

  Źródło: Świat Przedszkolanki

 

Kreślenie liczby „2” na podłodze, w powietrzu, na plecach Mamy lub Taty.

Pokoloruj:

Zaproś Mamę lub Tatę do wspólnej zabawy. Wykorzystaj Twoje ulubione zabawki:

 

Potrzebne Wam będą: kartka papieru, patyczki kosmetyczne.

 

Rodzic prosi Dziecko o ułożenie takiego samego wzoru jak na obrazku. Zadaniem Dziecka jest ułożenie figury według instrukcji słownej.

- ułóż trójkąt z 6 patyczków

- ułóż prostokąt z 6 patyczków

- ułóż kwadrat z 4 patyczków i kwadrat z 8 patyczków

     

- ułóż domek z 6 patyczków

Patrz na obrazek i spróbuj na swojej kartce ułożyć taki sam.

Domek:

Drabina:

Płot:

Wiatrak:

Zapraszamy do wysłuchania piosenki o figurach geometrycznych:

Powodzenia 

Uwaga! Pan Kamil zaprasza do swojego zoo!

Kochani! Uprzejmie informuję, iż w dniu 28. X 2020 r. o godzinie 10.00 zapraszam wszystkie Dzieci z grupy "Wiewiórki" (i nie tylko:))) na spotkanie online, podczas którego przedstawię część swojego zoo, a poza tym pobędziemy trochę ze sobą i podtrzymamy więzi wewnątrzgrupowe. Mam nadzieję na fajny czas z Wami... Jeśli uda nam się pokonać bariery techniczne, być może dołączą do nas nasze nowe Ciocie, czyli Panie Studentki z Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, które w ramach swoich praktyk będą miały okazję poznać nas bliżej. Spotkanie spróbujemu zorganizować za pomocą komunikatora Zoom. 

Aby cieszyć się naszym spotkaniem, należy:

- pobrać i zainstalować na swoim urządzeniu komunikator Zoom - link poniżej:

https://zoom.us/support/download

- założyć na komunikatorze konto - jeśli się nie mylę:)))

- użyć linku do naszego spotkania:

 

https://us04web.zoom.us/j/78327124381?pwd=RE5VdWJ1UDJiYjNHeEJHeFFXUXI3Zz09

- posłużyć się poniższymi danymi:

Meeting ID: 783 2712 4381 Passcode: XM2k9Q

Czekam na Was!

28.10.2020 - Środa

Szanowni Państwo, Kochane Dzieci !

Dzisiejszy temat naszego spotkania: "Mój tata wszystko potrafi".

Zagadka słowna:

Wszystko zrobić potrafi w domu.

O tajemnicach nie powie nikomu.

Często z nim w piłkę nożną gramy

i bardzo, bardzo go kochamy. (tata)

 Źródło: Pani Pelcia

 Źródło: Przedszkolne karty pracy

 

Analiza i synteza słowa „tata”.

 Podział słowa „tata” na sylaby.
Dzielenie słowa „tata” na głoski.
Podawanie słów, które rozpoczynają się głoską „t”, mających je na końcu i w środku słowa.
Z ilu głosek składa się słowo „tata”?

Spójrzcie na literę „t” wielką i małą, drukowaną i pisaną.

   

Kreślenie litery „t” na podłodze, w powietrzu, na plecach Mamy lub Taty.

A teraz rysuj po śladzie:

    

 Źródło: Świat Przedszkolanki

Posłuchajcie piosenki o literce t:

Słuchanie wiersza Czesława Janczarskiego

pt. „Tatuś wraca z pracy”

"TATUŚ WRACA Z PRACY"

Stoi Jacek na balkonie
słyszy: dyń - dyń!
Tramwaj dzwoni.
Już jest tramwaj
niedaleko,
mknie po szynach
szybko, lekko.
Na przystanku
tramwaj staje.
- Kto to wysiadł
czy poznajesz?
- To mój tatuś!
woła Jacek -
wraca, bo już
skończył pracę.

- Co robił Jacek?
- Skąd wracał tatuś Jacka?
- Czym przyjechał?

CO ROBI TATA?

      

Zachęcamy do wykonania kart pracy:

       

Czas na zabawę ruchową:

Powodzenia                 

27.10.2020 - Wtorek

Rodzina to fundament, który buduje całość.

Szczęśliwa rodzina to taka, w której każdy jej członek czuje się dobrze i bezpiecznie. Wszyscy cieszą się sobą, spędzają razem czas, ale także razem przezwyciężają problemy i konflikty.

Dzisiaj zapraszamy Was do posłuchania opowiadania pt.,, Zajączek z rozbitego lusterka” H. Bechlerowej.

Kto występuje w naszym opowiadaniu?

O co prosił Piotruś mamę przed snem?

O czym opowiadała mama, kiedy zdarzyło się coś nieprzyjemnego?

Jaką przykrość sprawił Piotruś mamie?

Kto pomógł odnaleźć mamę?

Opisywanie ilustracji "Rodzina"

- liczenie członków rodziny na ilustracji
- dzielenie wyrazów na sylaby "ma-ma", "ta-ta", "brat", sio-stra, itp.
- czytanie całościowe wyrazów MAMA, TATA
- układanie zdań z wyrazami:mama, tata, babcia, dziadziuś, siostra, brat

            

          

Źródło: Pani Pelcia

Czas na zabawę ruchową:

Powodzenia

26.10.2020 - Poniedziałek

Szanowni Państwo, Kochane Dzieci

Dziś porozmawiamy o Rodzinie 

"RODZINA JEST W ŻYCIU OPARCIEM, CZYMŚ CO CHRONI, DAJE SIŁĘ."
                                                Sophia Loren

 

,,RODZINA NIE JEST TYLKO CZYMŚ WAŻNYM. JEST WSZYSTKIM."
                                       Michael. J. Fox

     

Źródło: Pani Pelcia 

"Moja rodzina" - Słuchanie wiersza i rozmowa na temat jego treści.

Moja rodzina

 Moja rodzina
to ja, mama, tata.
Mam też siostrę Alę
i młodszego brata.
Siostra jest wysoka,
czarne włosy ma,
a braciszek mały
skończył latka dwa.

Wspólne zabawy,
wspólne spacery.
Zimą na narty
latem rowery.
Czas wolny zawsze
razem spędzamy,
bardzo się mocno
wszyscy kochamy.

Bożena Forma

- o czym był utwór?
- co to znaczy "rodzina"?
- z ilu osób składa się twoja rodzina?
- jakie imiona noszą twoi rodzice, dziadkowie?

Zabawy słowne - kończenie zdań

Mama i Tata to twoi... (rodzice)

Kim jest dla ciebie tata twojego taty? (dziadek)

Jak nazywamy mamę twojego taty? (babcia)

Kim jest dla mnie mama mojej mamy ? (babcia)

Kończenie zdań.

Moja mama jest kochana, bo...
Moi rodzice są kochani, bo...
Lubię spędzać czas w domu, bo...
Pomagam tacie w...

Posłuchajcie piosenki - Moja wesoła rodzinka 

 

Zachęcamy do wykonania kart pracy:

       

 

             

 

            

 

                                                                                                                                                            Źródło: Nauczycielka Dzieciom

A teraz czas na zabawę ruchową:

Powodzenia